Blues Lee (B) Blue Modays Blauwe Kater Leuven (10-12-2018) reporter & photo credits: Rootsville info organisatie: Blauwe Kater info band: Blues Lee © Rootsville 2018

Blues Lee, Boogie Beasts, Doghouse Sam en Lazy Louis, het zijn groepen die allen met het "Blauwe Kater" DNA zijn geïnfecteerd. Groepen en/of muzikanten die door één of andere reden een nauwe band hebben met die bluesclub uit Leuven, en zo maken dat onze geliefkoosde blues hier nog steeds gepredikt wordt tot groot jolijt van de studenten. Iedere maandag is het hier gewoon "volle bak" en ook nu zal dit door de passage van "Blues Lee" niet anders zijn.

Al sinds 1995 draaien deze Blues Lee'kes mee in onze Belgische bluescène en al even lang ben ik er fan van. Met in hun bagage 1 demo EP en 5 full CD's hebben ze gedurende al die jaren hun stempel gedrukt op onze muzikale geschiedenis en brengen nog steevast diezelfde cocktail van blues, funk en soul. Anno 2018 bestaat de bezetting uit Karel Phlix, Bies Biesmans, Jan Corthouts, Steph Collart en sinds kort ook Carlo Smeyers.

Onze premier die gaat op vakantie naar Marrakech om daar onze zuur verdiende centen te grabbel te gooien, wij trekken gewoon naar de Vismarkt in Leuven en zorgen zo dat het alsmaar kleiner wordende saldo op onze bankrekening gewoon in België blijft. Hier geen tajine, couscous of linzensoep op het menu maar gewoon een dosis steengoede muziek die we dan nog eens doorspoelen met een glaasje authentiek Belgisch bier. De ambiance en beleving alhier in de "Blauwe Kater" dat is gewoon naturel. De noemer "Blue Mondays" waaronder de maandagconcerten hier doorgaan zijn zoals steeds gratis en daarvoor verdient preases Gert toch wel de job van "minister van cultuur", de huidige bewindsman die speelt toch maar liever spelletjes.

Na enkele toertjes doorheen het Leuvense centrum vinden we dan toch eindelijk een parkeerplaatsje en betreden we zo onze vaste stek op maandagavond. Met Jokke en Bie krijgen we dan nog wat gezelschap van uit het Gevarenwinkel kamp en Boogie Jan heeft zijn copain Gert meegesleurd voor deze "Blues Lee". Nog wel wat andere Limburgse blues liefhebbers hier aanwezig en zo raken, de studenten vanavond bijna in de minderheid. Contra vim Blues Lee non est medicamen in hortis :-)

Met de kerstaankopen in volle gang valt de Guttlin "Golden Top" meteen in het oog van Boogie Beast Jan en ziet Karel de bui alweer hangen. Nog maar net, onder lichtje dwang door Ian Siegal, afstand gedaan van zijn geliefde zwarte ziet hij nu ook sister golden hair bijna verkwanseld, en vooraleer er weer een hetze ontstaan het gaat hier wel degelijk over twee Guttinn Supreme Tux's. Time to swing!

Blues Lee, dat is soul, funk, swing en zelfs een streepje blues, als het maar goed klinkt. Een certitude is dat we hier vanavond weer een hoop originals voor de kiezen krijgen en al meteen start het shaken bij de eerste tonen van "Love Engineer", whoooo that's nice. De mix van twee six strings in a conversation door Karel en Jan met op de voorgrond de sexy saxgrooves van Biesmans, dit ondersteund door de ritme sectie van Carlo en Steph is en blijft een lust voor het oor. Het visuele nemen we er dan maar bij ;-)

Met "Honey Please Don't" gebeurt er dan een hoofdzonde op het podium. Karel wisselt zijn Golden Top voor een echte Strat. Om het evenwicht te behouden gebeurt aan de andere kant het podium het tegenovergestelde en is het terug Guttlin vs Fender. Al vlug moet hij wel ondervinden dat een "Strat" bespelen met enig subtiel gevoel gepaard gaat en begeeft er zich als een vorm van protest haast onmiddellijk een snaar. Even aan Stef vragen of die geen dikkere kabels bij heeft?

Na het slow bluesje "Full Time Lover" is het dan tijd voor een tweede hoofdzonde bij deze Blues Lee'kes en dat is het spelen van een cover. Niet meteen zo erg want "I Got Loaded" van "Peppermint Harris" uit 1951 kennen we natuurlijk allemaal van "Los Lobos" en zo raakt het feestje hier op volle toeren. Het eerste gedeelte nadert hier zijn einde met nummers als het hoogstaande instrumentale "Hookin'" en als einde "Ooh Baby". Tijd ook om enkele pedals van plaats te wisselen.

Na de obligate inname van nicotine en andere geneugten is het zo tijd om de nodige ambiance terug tot leven te wekken. "Ballibut Hop", Postman", "No More", het is onwaarschijnlijk dat dit eigen talent is en we soms toch nog naar vergrijsde Amerikaantjes gaan luisteren. Dit is feest, dit is kwaliteit, this is the real thing. Van het amusante "Hillbilly Joe" tot het muzikaal hoogstandje "Seven Days", het is genieten van elke noot en nobody will cross that line...

Op maandag 17 december wordt de "Vismarkt" hier door "Pugsley Buzzard" en zijn chunky piano zowaar getransformeerd tot "Bourbon Street" en voelen we "Mardi Gras" met rasse schreden naderen. No Buts and no Maybes, 't kot zal weer wel te klein zijn :-)